Το χερούλι και τα πόμολα λοιπόν είναι βαθιά ριζωμένα μέσα μου, τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι, παιδικές και νεότερες αναμνήσεις δύσκολα ξεκολλούν από πάνω μου…
Τη Μεγάλη Παρασκευή το μαγαζί έβαζε τα καλά του αφού έξω από τη βιτρίνα θα περνούσαν και θα στεκόντουσαν πολλοί άνθρωποι, πιστοί για να δουν τον επιτάφιο στην περιφορά του Αγίου Μηνά!
Φίλοι και γνωστοί θα περνούσαν απ’ έξω απο το μαγαζί με τις γνωστές χαιρετούρες και ευχές για ένα καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση !Δεν άκουσα ποτέ τη καμπάνα του Αγίου Μηνά, σημειωτέον ότι η εκκλησία είναι απέναντι σχεδόν από την πόρτα του τότε μαγαζιού.
Τα χρόνια πέρασαν και το μαγαζί έκλεισε, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη δική μου ζωή, το ατελιέ με τα κοσμήματα, δικό μου κατάδικό μου!
Μετά το άνοιγμα του ατελιέ το Πάσχα , ιδίως Μεγάλη Παρασκευή δεν ήμουν εδώ , στη Θεσσαλονίκη , είμασταν συνήθως στα πάτρια εδάφη του άντρα μου με πιο μικρή εκκλησία, κατανυκτικά, πιο μικρό επιτάφιο, τόσο ωραίο στολισμένο, λιγότερα άτομα!
Φέτος, Μεγάλη Παρασκευή μας βρίσκει εδώ στη πόλη μας στην απέναντι πλευρά της Ίωνος Δραγούμη όμως, στη Βενιζέλου, πρώτη φορά ακούω την καμπάνα πένθιμα να χτυπάει και να την ακούω από το παράθυρο του ατελιέ!
Ο καιρός παράξενος, περίεργος, τα σύννεφα προσπαθούν να επιβληθούν στον ήλιο που θέλει να ξεπροβάλλει.
Το τότε και το τώρα, ένας δρόμος μακρυά, άλλη οπτική, άλλα ακούσματα, άλλα θέλω. Το παρελθόν είναι εκεί, το κοιτάς, το αισθάνεσαι και το ξανατοποθετείς εκεί που είναι. Μεγάλη Παρασκευή 14/04/2023
Καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση!
